Nadat we Naru voor de grap even achter het orgel hadden gezet begon ze opeens beethovens 5de symphonie te spelen en begonnen haar ogen opeens heel vreemd op te lichten.
Ook begon ze daarna opeens heel vreemd te lachen. bwuuhahahaahahah
Daarna moesten we opeens vreemd genoeg haar allemaal koekjes geven, en we konden maar niet stoppen.
Daarna is ze lekker met een goed gevuld buikje gaan slapen en toen waren wij ook weer onszelf...
1 comment:
o wat is ze toch een dondersteen
Post a Comment